Bolu-targ bawołów, Bori, Batu Tumonga

Po hotelowym śniadaniu, wyjeżdżamy z przewodnikiem, kierując się do największego targu bawołów, odbywającego się co sześć dni w Bolu (ok. dwa km od Rantepao). Obecnie bawoły wodne, bardzo rzadko wykorzystywane są do pracy na roli-ryżowisku. Wiodą sielskie życie – dokarmiane, namaszczane wonnymi olejkami, ale do czasu, wszystkie i tak kończą jako ofiary na pogrzebie. Toradżowie wierzą, że dusze zabitych bawołów pomagają przejść duszy zmarłego do raju, im jest ich więcej tym droga jest szybsza. Na targu w Bolu, na sprzedaż wystawiane są setki bawołów. Cena bawołu zależy od koloru skóry, kształtu i wielkości rogów, koloru gałki ocznej. Zwykły, szary bawół jest do kupienia za ok 30 mln rupii a bardzo ceniony albinos za ok. 200 mln rupii. Oprócz bawołów, na targu sprzedawane są świnie. Świnie związane i przywiązane do bambusowych drągów, niesamowicie przeraźliwie kwiczą. Dla nas widok bardzo przykry. Nie jesteśmy wegetarianami, jemy mięso ale taki brak empatii i szacunku dla zwierząt, właściwie znęcanie się nad nimi trudno nam zaakceptować. Ci sami ludzie hołubią bawoły,kochają je, uznają za ważne dla nich istoty, które wprowadzają dusze zmarłych do raju a jednocześnie tak dręczą inne żywe istoty. Świnie również odgrywają istotną rolę w ceremonii pogrzebowej . Są darem dla rodziny, ogromne ilości są zabijane w trakcie ceremonii a mięso jest spożywane i rozdzielane pomiędzy gości przy czym rodzaj i ilość mięsa przyznawana jest gościom w zależności od ich rangi i pozycji w rodzinie. Czasem wybuchają na tym tle spory. Ceny świń kształtują się od 3 do 8 mln. rupii. W innym rejonie placu można kupić drób, w tym koguty szkolone do walki. W części zadaszonej bazaru znajdują się stoiska spożywcze, słodycze, używki – kawa, orzechy betel, tytoń, z suszonymi rybami czy mięsem, artykuły przemysłowe i odzieżowe. Samego ryżu było kilka rodzajów (różniące się wielkością i kolorem). Na pamiątkę kupiłem charakterystyczny dla Azji południowo-wschodniej, stożkowaty kapelusz. Kupiliśmy też różne rodzaje ryżu po trochę i pyszne ciasteczka takie jakimi częstowali nas na ceremonii pogrzebowej. Z targu jedziemy w kierunku gór, do Batu Tumonga w Górach Sesean . Po drodze odwiedzamy kościół protestancki, skąd jedziemy do Bori, gdzie oglądamy różnej wielkości kamienne menehiry (jest ich tam podobno 102 – nie liczyłem). Menehiry liczące około stu lat, zostały postawione zgodnie z tradycją „znaki Solo” dla wysoko urodzonych (arystokracji) a ich groby są w sąsiadujących skałach. Jedziemy dalej, podziwiając piękne krajobrazy i widoki – tarasowe pola ryżowe , wioski z tradycyjnymi domami wśród zielonych ryżowych pól i pławiące się w strumykach bawoły. W Batu Tumonga jemy smaczny, kilkudaniowy obiad popijając miejscowym chłodnym piwem (Bintang). Po obiedzie wracamy do Rantepao, uciekając przed deszczem. Zatrzymujemy się jeszcze w Tonga Riu, gdzie oglądamy skalne groby. W Rantepao wpadamy do sklepu z kawą, gdzie kupujemy jedną z najlepszych indonezyjskich gatunków – Arabica Toraja. W deszczu dojeżdżamy do hotelu. Spędziliśmy dwa interesujące dni w Tana Toraja, podczas których poznawaliśmy bogactwo kultury Toraja, wzięliśmy udział w tradycyjnej uroczystości pogrzebowej, odwiedziliśmy wioskę Toraja i miejscowości: Kete Kesu, Tampang Allo, Lemo, Kambira, Bori, Batu Tumonga, i Tonga Riu w których zobaczyliśmy różne rodzaje cmentarzy. Byliśmy też na największym targu bawołów w Bolu, podziwialiśmy ładne widoki w Górach Sesean. Dla nas mimo wszystko trochę dziwna kultura , w której wszystko toczy się wokół pogrzebu, pogrzebowej, życie i śmierć przeplatają się , zmarli „żyją” wśród żywych ale nie tak ceremonii jak u nas w pamięci ale realnie obok w ich domach na podwórzu w skale , drzewie . No ale poznać zobaczyć coś innego ciekawego to jest to co nas ciągnie w świat .

Zdjęcia (50)

Komentarze (0)